برای اینکه بتوانید یک مرغداری کوچک خانگی یا محلی احداث کنید نکات زیادی وجود دارد که باید به آنها توجه کنید که در این مقاله، صفر تا صد آنرا بررسی خواهیم کرد
مرحله 1. اهداف و منابع خود را ارزیابی کنید.
عملیات مرغداری خود را با ارزیابی اهداف شخصی خود برای کسب و کار (درآمد، زمان در دسترس بودن، سبک زندگی و غیره) و فهرست کردن منابع تجاری موجود (کار شما و خانواده یا کارمندان، پول نقد، مهارت ها، ساختارها و سیستم های موجود، محصولات زائد) آغاز کنید.
که می توان از آنها سودآور استفاده کرد و غیره) روی کاغذ. با شناسایی اهداف و دارایی های خود از همان ابتدا، پایه محکمی ایجاد می کنید که بر اساس آن می توانید عملیات خود را بنا کنید و تمام تصمیمات تجاری خود را هدایت کنید.
مرحله 2. تصمیم بگیرید که چه نوع محصولات مرغی را می خواهید بفروشید و کجا می خواهید آنها را بفروشید.
هنگامی که اهداف و دارایی های خود را شناسایی کردید، باید به سه سوال مهم پاسخ دهید:
- محصولات طیور خود را به چه کسانی می فروشید؟ انتخاب های شما شامل عموم مردم، رستوران ها، عمده فروشان، خرده فروشان یا ترکیبی از فروشگاه ها است.
- همانطور که به این سوال پاسخ می دهید، حتماً بازارهای محلی خود را مطالعه کنید تا ببینید چه محصولاتی وجود دارد و چه محصولات جدیدی مورد نیاز است، تقاضا و قیمت محصولات موجود را ارزیابی کنید و بازارهای تخصصی احتمالی را که ممکن است به آنها خدمت کنید را شناسایی کنید.
- محصولات مرغ خود را کجا می خواهید بفروشید؟ آیا می خواهید مستقیماً از مزرعه خود، در مکانی خارج از مزرعه (مانند بازار کشاورزان) یا از طریق توزیع کنندگان عمده فروشی بفروشید؟ پاسخ به این سوال به شدت بر اندازه، دامنه و طراحی عملیات شما تأثیر می گذارد.
- آیا می خواهید تخم مرغ، گوشت یا هر دو را بفروشید؟ پاسخ به این سوال (که عمدتاً توسط مشتریان و بازارهایی که در سؤالات شماره 1 و شماره 2 انتخاب می‌کنید تعیین می‌شود) نژادهای مرغی را که پرورش می‌دهید تعیین می‌کند و ممکن است بر طراحی مسکن، مراتع و امکانات پردازش شما تأثیر بگذارد.
اکثر تولیدکنندگان به شما خواهند گفت که بازاریابی مستقیم مؤثرترین،سودآورترین راه برای فروش محصولات شما است.
با برقراری تماس مستقیم با مشتریان خود در مرغداری خانگی و/یا در بازارهای کشاورزان، به جای اینکه به عمده‌فروش (واسطه) اجازه دهید تا قیمت خرده‌فروشی را حفظ کند، سود خود را با به جیب زدن تمام قیمت خرده‌فروشی محصول خود افزایش می‌دهید.
همچنین می توانید با پردازش محصولات خود برای افزودن ارزش به آنها سود خود را افزایش دهید. سالاد تخم‌مرغ آماده را در کنار تخم‌مرغ‌ها یا سینه مرغ بدون پوست و بدون استخوان را در کنار مرغ‌های کامل خود قرار دهید. همچنین گواهی مزرعه خود را برای تولید ارگانیک در نظر بگیرید، زیرا حق بیمه قیمت ارگانیک می تواند سود شما را دو برابر کند.
چه خرده فروشی یا عمده فروشی، ارگانیک یا نه، سعی کنید تمام پرندگان خود را از قبل بفروشید، قبل از اینکه زمان و پولی را برای تولید آنها سرمایه گذاری کنید.
همچنین، هنگام تعیین قیمت خرده فروشی یا عمده فروشی، مطمئن شوید که قیمتی را محاسبه کنید که تمام هزینه های تولید شما از جمله نیروی کار را پوشش می دهد.
بسیاری از تولیدکنندگان فراموش می‌کنند که برای نیروی کار خود را بپردازند و بنابراین نمی‌توانند سود کسب کنند، از خانواده خود حمایت کنند و کسب و کار خود را توسعه دهند.
مرحله 3. یک بودجه تهیه کنید.
فهرستی از تمام تجهیزات مرغ خانگی که برای هر جنبه از عملیات خود نیاز دارید تهیه کنید، از جمله: جوجه ها یا پولت ها، تجهیزات مز، خوراک، مسکن، مرتع، حصار کشی، دانخوری و آبخوری، تجهیزات پردازش، حمل و نقل محصول، هزینه های مزرعه یا اجاره یک فضای خرده فروشی و نیروی کار
به هر مورد یک ارزش تومانی اختصاص دهید. مجموع ارزش تومانی آن لیست، پول نقدی را که برای شروع عملیات خود نیاز دارید تعیین می کند.
این بودجه به شما کمک می کند تا اندازه و محدوده اولیه عملیات خود را در راستای اهداف و منابع خود تعریف کنید.
بودجه همچنین به شما کمک می کند تا تعیین کنید که برای حفظ خانواده و فعالیت خود به چه میزان سود نیاز دارید.
همانطور که بودجه خود را توسعه می دهید، راه های خلاقانه ای برای مبادله کالاها یا مبادله کالاها پیدا کنید، آنها را استفاده شده یا رایگان پیدا کنید، یا آنها را از وسایلی که از قبل در مزرعه شما وجود دارد، بسازید.
هر راه حل خلاقانه هزینه های راه اندازی شما را کاهش می دهد و سود شما را افزایش می دهد.
مرحله 4. نژادهای خود را انتخاب کنید.
پس از تعیین محصولاتی که می فروشید و اندازه اولیه عملیات خود را تعیین کردید، باید لایه یا نژاد(های) مرغ گوشتی مناسب را برای رفع نیازهای خود انتخاب کنید.
بسیاری از تولیدکنندگان مرغ مرتعی کراس کورنیش را به عنوان یک پرنده گوشتی ترجیح می دهند، زیرا آنها به سرعت وزن می گیرند و طعمی آشنا برای مشتریان دارند.
بیشتر بخوانید: آبخوری کله قندی
پرندگان متقاطع هیبرید تمایل به تولید گوشت و تخم مرغ بیشتری نسبت به نژادهای اصیل دارند. با این حال، این نژادهای جدیدتر همچنین ویژگی‌های مثبت خود را از دست می‌دهند، مانند توانایی‌های علوفه‌جویی، مقاومت در برابر بیماری، و سازگاری با تغییرات آب و هوایی که به نفع تولید گوشت و تخم‌مرغ انتخاب شده‌اند.
هر نژاد ویژگی های منحصر به فرد خود را دارد و انتخاب نژاد شما به سایت مزرعه و برنامه بازاریابی شما بستگی دارد.
در زیر برخی از نژادهای پیشنهادی بر اساس استفاده آورده شده است. این پیشنهادات بر روی نژادهای خالصی متمرکز شده است که در ابتدا به عنوان پرندگان دو منظوره پرورش یافته بودند:
جوجه‌های گوشتی : کورنیش کراس (که در حال حاضر برای بازیابی ویژگی‌های علوفه‌گری پرورش می‌یابد) پرنده گوشتی ترجیحی است، اما سایر پرندگان گوشتی اصیل مناسب شامل دلاور و جاوا هستند (اگرچه به سرعت به وزن بازار نمی‌رسند).
لایه ها : رود آیلند رد، لگهورن و پلیموث راک تعداد زیادی تخم و همچنین آنکونا (تخم های رنگی زیبا) و مینورا می گذارند.
بیشتر بخوانید: قیمت قفس مرغ تخم گذار
مرحله 5. مسکن و مرتع را برای پرندگان خود طراحی کنید.
با انتخاب یک مکان یا منطقه عمومی شروع کنید که خانه و جوجه ها به طور دائم در آن ساکن شوند یا در آن جا منتقل شوند. هنگام انتخاب سایت به موارد زیر توجه کنید:
جهت : در زمستان خانه را به سمت جنوب هدایت کنید
زهکشی خاک : در صورت امکان، زمینی با زهکشی خوب با شیب جنوبی یا جنوب شرقی انتخاب کنید.
الزامات فضا : برای هر پرنده 2.0 تا 2.5 فوت مربع فضای داخلی در صورت دسترسی به محدوده آزاد انتخاب کنید.
هنگامی که یک سایت را انتخاب کردید، می توانید شروع به طراحی یک سیستم مرتع و مسکن مناسب برای پرندگان خود کنید.
چندین سیستم مسکن و مرتع جایگزین “از پیش طراحی شده” در دسترس هستند، یا می توانید سیستم خود را توسعه دهید. سیستمی که انتخاب می کنید یا طراحی می کنید باید به خوبی با سایت مزرعه و اهداف عملیاتی شما مطابقت داشته باشد.
نمونه هایی از برخی سیستم های “از پیش طراحی شده” عبارتند از:
قلم مرغداری مرتع اثر جوئل سالاتین : قلمی قابل حمل بدون کف 10*12*2* که روزانه به مرتع تازه منتقل می شود. هزینه مصالح ساختمانی:6میلیون تومن برای هر قلم. مزایا: ارزان بودن ساخت و نگهداری تعداد زیادی پرنده (80 تا 90 پرنده). معایب: زمان و کار فشرده است که در درجه اول برای پرورش جوجه های گوشتی در نظر گرفته شده است.
“محدوده شبکه” (یا “محدوده روز”) توسط اندی لی : به طور معمول، یک ساختار خانه حلقه ای متحرک است که توسط حصار طیور احاطه شده است (“توری مرغی”). مسکن اغلب از طریق مناطق مرتعی چرخانده می شود. هزینه های ساخت حدود 300 میلیونی به ازای هر قلم است که شامل نیروی کار می شود.
مزایا: آب و هوای خوب و حفاظت از شکارچیان؛ تعداد بسیار زیادی پرنده را در خود جای داده است. محکم معایب: به مهارت های مدیریت مرتع پیشرفته تری نیاز دارد.
محوطه سازی (به عنوان مثال، تولید لیبل روژ در فرانسه) : مسکن ثابت با دسترسی به حیاط های بیرونی یا مرتع در طول روز. هزینه های ساختمان بسته به پیچیدگی سازه یا استفاده مجدد از سازه های موجود متفاوت است.
مزایا: کار کم معایب: اگر شما را تقسیم نکنید و از طریق پادوک ها نچرخانید، پرندگان در نهایت علوفه را تخلیه می کنند و غلظت بالایی از کود دامی ایجاد می کنند که احتمالاً تجمع مواد مغذی و پاتوژن را افزایش می دهد.
The Chicken Tractor اثر اندی لی : یک خودکار بدون کف متحرک 4*10 اینچی که 20 جوجه گوشتی یا 10 لایه را در خود جای می دهد. هزینه های ساختمان 75 دلار به ازای هر قلم با احتساب نیروی کار است. مزایا: ارزان است و می تواند برای ادغام با سیستم های تولید سبزیجات و/یا بهبود حاصلخیزی خاک در باغ ها توسعه یابد. معایب: زمان و کار فشرده، آب و هوای نامناسب و حفاظت از شکارچیان.
بیشتر بخوانید: دانخوری مرغ
مسکن سیار به طور منظم جابجا می شود تا پرندگان را تشویق کند تا مناطق خاصی از مرتع را در بر گیرند. مسکن اسکید بر روی دونده ها ساخته شده است. موبایل‌های تخم‌مرغی (12 در 20 دقیقه) برای لایه‌ها (محفظه قابل حمل با لانه) طراحی شده‌اند که بر روی گیره تریلر ساخته شده و با تراکتور کشیده می‌شوند. هزینه های ساختمان بر اساس پیچیدگی و اندازه طراحی متفاوت است.
مزایا: فضای بیشتر برای پرندگان، نیروی کار کمتر مورد نیاز، انعطاف پذیری برای تولید پرندگان بیشتر یا کمتر بر اساس نیاز. معایب: مگر اینکه از حصار استفاده شود، این سیستم ها هیچ حفاظتی در برابر شکارچیان ارائه نمی دهند. همچنین، سطح قابل توجهی مورد نیاز است تا پرندگان را بتوان به طور مداوم به مرتع تازه چرخاند.
مولد : معمولاً یک انبار یا ساختمان انبار مانندی است که جوجه ها را تا زمانی که پرها رشد کنند در خود جای می دهد و می توان آنها را به بیرون از خانه منتقل کرد (حدود 3 هفته). برخی از طرح‌ها خانه‌ای در فضای باز ایجاد می‌کنند که در دسترس‌تر است تا جوجه‌ها مجبور نباشند دو بار جابجا شوند. هزینه تجهیزات اولیه پرورش دهنده حدود 100 دلار است و می تواند حدود 250 جوجه را در یک زمان نگهداری کند.
مهم نیست که کدام سیستم را انتخاب می کنید، باید ویژگی های زیر را در طراحی مسکن خود لحاظ کنید:
عایق تهویه
(همیشه ضروری نیست، اما معمولاً در آب و هوای معتدل مورد نیاز است)
دیوارها
سقف (باید ضد آب باشد و دارای یک برآمدگی برای تنظیم غیرفعال دما باشد)
لانه (فقط برای لایه ها مورد نیاز است: 1 فوت مربع مساحت با 1 فوت اتاق سر)
Roosts (2 اینچ × 2 اینچ، گرد یا اریب، با فاصله 12 تا 15 اینچ از هم: نباید بیش از 2 فوت از زمین فاصله داشته باشد).
مرحله 6. تغذیه.
مرغ ها مانند همه موجودات زنده به رژیم غذایی متعادلی از پروتئین ها، کربوهیدرات ها، مواد معدنی و ویتامین ها نیاز دارند. نیاز به پروتئین از 16 تا 20 درصد وزن کل خوراک بسته به مرحله رشد و خروجی جوجه ها متفاوت است. بیشتر خوراک ها از ذرت، سویا و گندم و همچنین مکمل های ویتامین و مواد معدنی تشکیل شده است. از آنجایی که جوجه ها دندان ندارند، به نوعی شن (سنگ های ریز یا پوسته صدف) نیز نیاز دارند تا به سنگدان (عضویی که قبل از روده کوچک قرار دارد) در هضم کمک کند.
طیور مرتعی بسیاری از مواد مغذی حیاتی را از علف‌های هرز، بذر علف‌های هرز، حبوبات، علف‌ها و حشرات می‌خورند. در مورد اینکه پرندگان واقعاً چه مقدار از مواد غذایی مبتنی بر مرتع را می توانند هضم و جذب کنند، بحث هایی وجود دارد. بر خلاف نشخوارکنندگان، جوجه ها فاقد معده چند قسمتی هستند و نمی توانند سلولز را به خوبی هضم کنند. بنابراین جوجه ها نمی توانند به تنهایی در مراتع زندگی کنند. با این وجود، پرندگان از چرای مرتع سود زیادی می برند. مطالعات به میزان قابل توجهی ویتامین ها و اسیدهای چرب امگا 3 و همچنین محتوای چربی کمتری را در پرندگان آزاد پیدا کرده است.
متخصصان تغذیه دام می توانند به شما کمک کنند تا یک جیره مناسب برای طیور خود تهیه کنید و بسیاری از این متخصصان تغذیه نیز تامین کنندگان خوراک ارگانیک هستند. هزینه های خوراک (به خصوص خوراک ارگانیک) می تواند نسبتاً بالا باشد. بنابراین، اگر تعداد قابل توجهی از پرندگان را پرورش می دهید، ممکن است بخواهید برخی یا تمام خوراک خود را پرورش دهید. رشد خوراک می تواند هزینه های شما را کاهش دهد و عملیات شما را خودکفاتر و پایدارتر کند.
مرحله 7. گله خود را حفظ کنید و آنها را سالم نگه دارید.
طیور مرتعی معمولاً در برابر بیماری ها و عفونت ها مقاوم هستند. رایج ترین چالش های بهداشتی و مدیریتی آب و هوا و شکارچیان هستند. پناهگاه کافی در اکثر آب و هواها برای محافظت از پرندگان در برابر سرما، باران، باد شدید و گرما حیاتی است. حفاظت از شکارچیان، مانند حصار برقی قابل حمل طیور، نیز در بیشتر مناطق مهم است. وظایف نگهداری روزانه شامل بررسی سلامت پرندگان، تامین آب و خوراک آنها و تمیز کردن محل نگهداری و محل نگهداری آنها است. مطمئن شوید که سوابق بهداشتی دقیقی را برای پرندگان خود نگه دارید، از جمله: سن، واکسیناسیون، تولید تخم و غیره، زیرا این اطلاعات در ردیابی و حل مشکلات احتمالی سلامت، ارزیابی هزینه های تولید و دریافت گواهینامه ارگانیک مفید است.
مرحله 8. مراتع خود را به طور موثر مدیریت کنید.
جوجه ها هر نوع مرتعی را می چرند و در حالی که حبوبات را به علف ترجیح می دهند، در نهایت کل مرتع را مصرف می کنند. همانطور که برای مراتع خود برنامه ریزی می کنید، با استفاده از مراتع از قبل موجود شروع کنید، به خصوص اگر از قبل نشخوارکنندگان مرتعی نگهداری می کنید. با این حال، اگر مجبور به کاشت مجدد یا ایجاد مناطق مرتعی جدید هستید، ترکیب متنوعی از علوفه را بکارید که در زمان‌های مختلف سال بالغ می‌شوند تا کیفیت خاک را بهبود بخشد و تنوع چرا را برای پرندگان فراهم کند.
بیشتر بخوانید: قیمت پرکن مرغ
همانطور که علوفه را برای کاشت انتخاب می کنید، حتماً عوامل سایت خود (مانند نوع خاک، میزان بارندگی و غیره) و برنامه های تولید (مانند کاشت مجدد منطقه در محصول سبزی یا استفاده از آن برای چرای دام های دیگر) را در نظر بگیرید. جوئل سالاتین، نویسنده کتاب «سودهای مرغداری مرتعی»، چیزی را پرورش می دهد که او آن را «چندفرهنگ دائمی» می نامد که ترکیبی از «علف و شبدر، از جمله علف های بومی، پهن برگ، شبدر، کاسنی، جو دوسر و چاودار» است. سالاتین همچنین کوتاه نگه داشتن علف (چند اینچ) را پیشنهاد می کند زیرا به پرندگان کمک می کند تا غذای بیشتری بخورند.
حصارکشی یکی دیگر از اجزای مهم و مفید مرتع طیور شما است. اگرچه شمشیربازی ضروری نیست، اما از بیشتر شکارچیان (به جز شکارچیان پرندگان مانند شاهین) محافظت می کند، در حالی که پرندگان را قادر می سازد تا به فضای محدوده مناسب دسترسی پیدا کنند. حصارکشی همچنین به شما کمک می کند تا مناطقی را که گله در آن می چرند بهتر مدیریت و/یا بچرخانید. حصار قابل حمل طیور که به آن “توری مرغی” نیز می گویند، یک سرمایه گذاری معقول است. اکثر تولیدکنندگان در مقیاس کوچک فقط از چند رول 165 فوتی توری مرغداری و یک شارژر باتری برای چرای کل گله استفاده می کنند. اندی لی در کتاب خود با عنوان Day Range Poultry توصیه های مفیدی در مورد کار با توری مرغداری ارائه می دهد.
حصار برقی انعطاف پذیر گزینه خوبی برای طیور مرتع است.پرندگانی که در فضای باز در مراتع پرورش می یابند (به خصوص در محدوده آزاد) مستعد حملات شکارچیانی مانند روباه، راکون، کایوت، اسکانک، راسو، شاهین و سگ هستند. هنگامی که شکارچیان را که در منطقه خود رایج هستند شناسایی کردید، برایان مویر، تولید کننده طیور، پیشنهاد زیر را برای جلوگیری از تلفات ارائه می دهد:
- آغل و محل نگهداری پرندگان را به جای کنار خطوط حصارهای درختی، داخل مراتع موجود قرار دهید، زیرا شکارچیان تمایلی به سفر در میان مزارع باز ندارند.
- در صورت امکان نرده برقی نصب کنید.
- برای دفع برخی از شکارچیان مانند شاهین، روز و شب موسیقی پخش کنید.
- پرندگان خود را مرتب بررسی کنید.
مرحله 9. برنامه ریزی برای پایداری اقتصادی و زیست محیطی.
قبل، در حین، و پس از طراحی و تأسیس عملیات مرغداری خود، باید به طور منظم پایداری اکولوژیکی و اقتصادی آن را ارزیابی کنید. بازیافت منابع در مزرعه شما کلید هر دو است. این امر تعداد نهاده هایی را که باید از مزرعه خریداری شود کاهش می دهد و جایگزین بسیاری از منابعی می شود که از طریق صادرات خارج از مزرعه از بین می روند.
به عنوان مثال، برخی یا همه نیازهای آبی جوجه های شما را می توان با یک سیستم آبگیر باران در محل برآورده کرد و نیازهای خوراک دانه آنها را می توان با حداقل سرمایه گذاری زمین برآورده کرد. تقریباً 3 هکتار برای پرورش خوراک حدود 1000 جوجه گوشتی در سال مورد نیاز است و همانطور که اندی لی اشاره می کند، کود حاصل از این تعداد پرنده برای بارور کردن زمین برای رشد خوراک آنها کافی است. اگر خوراک در مزرعه کشت شود و کود به‌عنوان کود برای محصولات خوراک بازیافت شود (از طریق مرتع و کمپوست)، جایگزینی نیتروژن صادر شده از مزرعه از طریق تخم‌مرغ و گوشت با پرورش گیاهان پوششی و علوفه‌های حبوبات آسان است. تحقیقات اخیر نشان داده است که 0.02 هکتار یونجه می تواند جایگزین نیتروژن از دست رفته 19 لایه و 20 جوجه گوشتی 3.5 پوندی در سال شود که به ازای هر 1000 لایه و جوجه های گوشتی به حدود یک جریب یونجه افزایش می یابد.
واضح است که طیور می تواند مزرعه را بهبود بخشد و به نفع آن باشد، اما آیا پرورش طیور در مقیاس کوچک از نظر اقتصادی مقرون به صرفه است؟ تولیدکنندگان جوئل سالاتین و اندی لی موافقند که شروع پرورش طیور مرتعی در مقیاس کوچک، با سرمایه اولیه اندک، آسان است و اغلب بازگشت سریع سرمایه را فراهم می کند. مانند تمام تلاش‌های کشاورزی، تحقیقات اولیه بازار کلید موفقیت است: شما فقط در صورتی درآمد کسب خواهید کرد که بازار وجود داشته باشد! تنوع نیز حیاتی است. طیور مرتعی یک راه عالی و کم هزینه برای تنوع بخشیدن به مزرعه و افزایش درآمد شما است.
یکی از بزرگترین مزایای پرورش طیور این است که وقتی یک روال مدیریتی ایجاد شد، زمان و نیازهای نیروی کار می توانند انعطاف پذیر باشند. برخی از تولیدکنندگان طیور با برخی از درآمدهای خارج از مزرعه شروع به کار می کنند و سپس به تدریج به یک شرکت کشاورزی تمام وقت تبدیل می شوند. به عنوان مثال، جوئل سالاتین، پرورش طیور را برای کسب سود کامل کرده است. به گفته صلاتین، پرورش طیور در مرتع حتی در بخشی از سال می تواند سودآور باشد. سالتین 10000 پرنده را در 20 هکتار در طول یک فصل شش ماهه پرورش می دهد و 25000 دلار خالص می کند. اگر می‌خواهید با هدف کسب درآمد تمام وقت مانند سالاتین، طیور پرورش دهید، احتمالاً به پرورش هزاران جوجه گوشتی و لایه‌ای نیاز خواهید داشت. با این حال، با یک عملیات خوب طراحی شده و از نظر زیست محیطی سالم،
